Μέσα στη μαυρίλα και την κατήφεια των τελευταίων ημερών, ίσως το τελευταίο που θέλετε να διαβάσετε είναι ένα post για ταξίδια, ιδιαίτερα αν έχετε ήδη αναγκαστεί να αναβάλετε/ακυρώσετε τα σχέδια σας (προσωπικά ακύρωσα ένα προγραμματισμένο ταξίδι και ανέβαλα ένα άλλο για το φθινόπωρο - σε ευχαριστώ κορωνοϊέ).
Η σκέψη αυτή για τα δικά σας συναισθήματα σε συνδυασμό με τη δική μου μαύρη και άραχνη διάθεση με απέτρεπε από το να αρχίσω να γράφω αυτό το άρθρο... έως σήμερα! Και θα με ρωτήσετε, τι άλλαξε σήμερα? Βασικά τίποτα... ή μάλλον άλλαξα εγώ! Αποφάσισα ότι δεν θα αφήσω αυτή την άσχημη κατάσταση να με καταβάλλει περισσότερο και θα χρησιμοποιήσω όσο το δυνατόν πιο δημιουργικά τον χρόνο που έχω στη διάθεσή μου. Και τι πιο δημιουργικό από το γράψιμο, που έχει τη δύναμη να σε μεταφέρει σε κόσμους μαγικούς, μακριά από τα μεγάλα προβλήματα των ημερών. Έτσι, θα προσπαθήσω μέσω αυτού του post να σας ταξιδέψω με τη δύναμη της φαντασίας και της εικόνας σε μία χώρα που με γέμισε θετική ενέργεια και χαρούμενα συναισθήματα με απώτερο σκοπό να φτιάξω τη διάθεση τόσο τη δική σας όσο και τη δική μου!
Ιαπωνία Μερά Νο2: Νίκκο
Μία γενική γραμμή που ακολούθησα όταν προγραμμάτιζα το συγκεκριμένο ταξίδι είναι να περιορίσω όσο γίνεται τις μετακινήσεις με βαλίτσες και τις αλλαγές ξενοδοχείων, καθώς σου τρώνε πολλές από τις πολύτιμες ώρες σου και είναι πολύ κουραστική διαδικασία (φαντάσου να ανεβοκατεβαίνεις σε σκάλες, βαγόνια του μετρό και λεωφορεία με μία μεγάλη βαλίτσα και μία χειραποσκευή κάθε δύο με τρεις ημέρες - σκέτος εφιάλτης). Η "στρατηγική" μου ήταν να μείνουμε για αρκετά βράδια στις μεγάλες πόλεις και να οργανώσουμε μονοήμερες εκδρομές σε κοντινούς προορισμούς. Για την Ιαπωνία αυτή η στρατηγική δουλεύει υπέροχα, καθώς η χώρα διαθέτει εξαιρετικό σιδηροδρομικό δίκτυο που σου επιτρέπει σε 1-2 ώρες να επισκεφτείς πολλούς ενδιαφέροντες προορισμούς, ενώ το JR Pass κάνει αυτές τις μετακινήσεις αρκετά οικονομικές.
Η πρώτη μας μονοήμερη εκδρομή από το Τόκιο ήταν στην ιστορική πόλη Νίκκο! Το Νίκκο βρίσκεται στην είσοδο του Εθνικού Πάρκου Νίκκο, ψηλά στα βουνά του νομού Tochigi, και φιλοξενεί έναν πνευματικό θύλακα με ρίζες που χρονολογούνται στα χίλια και κάτι χρόνια. Η συλλογή των ναών της πόλης ιδρύθηκε αρχικά στα τέλη της δεκαετίας του 700 από τον μοναχό Shodo Shonin. Έκτοτε, συνέχισε να υπάρχει ως τόπος όπου ο Βουδισμός και ο Σιντοισμός θα μπορούσαν να ανθίσουν αρμονικά ο ένας δίπλα στον άλλο.
Πως να πάτε: Αν κρατάτε το JR Pass μπορείτε να βρεθείτε στο Νίκκο εντελώς δωρεάν από το Τόκιο. Από το σταθμό Tokyo ή Ueno, πάρτε το "Yamabito" ή το "Nasuno" Shinkansen για το σταθμό Utsunomiya, και εκεί αλλάξτε και πάρτε τη γραμμή JR Nikko για τον τελικό προορισμό που είναι ο σταθμός JR Nikko. Ολόκληρο το ταξίδι θα σας πάρει περίπου 2 ώρες και καλό θα ήταν να έχετε τσεκάρει το πρόγραμμα των τρένων πριν ξεκινήσετε γιατί η γραμμή JR Nikko δεν έχει πολύ συχνά δρομολόγια (αν βέβαια εχετε ακολουθήσει τις συμβουλές μου θα έχετε βγάλει ήδη τα εισητήρια για όλες τις μονοήμερες αποδράσεις σας και δεν θα χρειάζεται να ανησυχείτε)! Και μόλις φτάσετε στον σταθμό JR Nikko, μην ξεχάσετε να προηθευτείτε με το πάσο που περιλαμβάνει απεριόριστες διαδρομές με λεωφορείο στην πόλη και θα σας απαλλάξει από την αγγαρεία να βγάζετε εισητήρια για κάθε λεωφορείο ξεχωριστά.
Shinkyo Bridge: Αφού αγοράσαμε τα πάσο μας, μπήκαμε στο λεωφορείο και πρώτη μας στάση ήταν η γέφυρα Shinkyo. Η γέφυρα ανήκει τεχνικά στο ναό Futarasan Shrine και θεωρείται ως μία από τις τρεις ομορφότερες γέφυρες τις Ιαπωνίας. Σύμφωνα με τον θρύλο, όταν ο πρώτος ιερέας προσπάθησε να ανέβει στο ιερό βουνό Nantai, ο ποταμός Daiya του έκλεισε το δρόμο. Ο ιερέας προσευχήθηκε για μια ασφαλή διέλευση, και ο θεός του ποταμού δημιούργησε γιγάντια φίδια που σχημάτισαν τη γέφυρα Shinkyo. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, μόνο οι ενορίτες του Futarasan Shrine και το αυτοκρατορικό δικαστήριο μπορούσαν να διασχίσουν τη γέφυρα. Στις μέρες μας, θεωρείται η πύλη για τους μεγάλους Σιντοϊστικούς και Βουδιστικούς ναούς του Νίκκο και τους κρυμμένους θησαυρούς τους.
Η σημερινή γέφυρα Shinkyo κατασκευάστηκε το 1636, αλλά μια παλαιότερη γέφυρα υπήρξε στο ίδιο σημείο για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αν και η ακριβής ημερομηνία κατασκευής της είναι ασαφής. Υπεβλήθη σε εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισης στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και οι επισκέπτες μπορούν πλέον να τη διασχίσουν για ένα μικρό αντίτιμο.
Είσοδος: 500 yen
Ώρες Λειτουργίας: 8:00 με 17:00 (Απρίλη με Σεπτέμβρη), 8:00 με 16:00 (Οκτώβρη με μέσα Νοέμβρη), 9:00 με 16:00 (μέσα Νοέμβρη με Μάρτη)
Toshogu Shrine: Η επόμενη στάση μας (περίπου 10 λεπτά με τα πόδια από τη γέφυρα Shinkyo), είναι ο σημαντικότερος ναός της περιοχής και ο λόγος για τον οποίο το Νίκκο είναι τόσο δημοφιλής προορισμός - ο Σιντοϊστικός ναός Toshogu. Πρόκειται για τον τελευταίο τόπο ανάπαυσης του Tokugawa Ieyasu, του ιδρυτή του σογκουνάτου Tokugawa που κυβέρνησε την Ιαπωνία για πάνω από 250 χρόνια μέχρι το 1868. Παρακαλώ σημειώστε ότι ο Ieyasu λατρεύεται στο Toshogu ως η θεότητα Tosho Daigongen, "Μεγάλη Θεότητα του Ανατολικού Λαμπερού Φωτός"!
Ένα πολύ ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του ναού που τον κάνει μοναδικό είναι ότι περιέχει στοιχεία τόσο του Σιντοϊσμού όσο και του Βουδισμού. Ήταν συνηθισμένο για τους χώρους λατρείας στην Ιαπωνία να περιέχουν στοιχεία και των δύο θρησκειών μέχρι την περίοδο Meiji, όταν ο Σιντοϊσμός διαχωρίστηκε σκόπιμα από το Βουδισμό. Σε ολόκληρη τη χώρα, τα στοιχεία του βουδισμού απομακρύνθηκαν από τους σιντοϊστικούς ναούς και αντίστροφα, αλλά στο Toshogu οι δύο θρησκείες αναμίχθηκαν τόσο πολύ ώστε ο διαχωρισμός δεν πραγματοποιήθηκε εντελώς καθιστώντας τον το πιο πλούσια διακοσμημένο ιερό της Ιαπωνίας.
Κατά την επίσκεψή σας μην παραλείψετε να δείτε τους διάσημους ξυλόγλυπτους πιθήκους που διακοσμούν τις αποθήκες και παριστάνουν με τις εκφράσεις τους το γνωστό ρητό "see no evil, speak no evil and hear no evil", καθώς και τον "Δράκο που Κλαίει", έναν μεγάλο δράκο ζωγραφισμένο στο ταβάνι της αίθουσας Honjido, που πήρε το όνομά του λόγω του λαμπερού ήχου κουδουνίσματος που ακούγεται όταν δύο κομμάτια ξύλου χτυπάνε ακριβώς κάτω από το κεφάλι του εξαιτίας της ακουστικής της αίθουσας.
Να σημειώσω σε αυτό το σημείο ότι στον Toshogu Shrine μας ζητήθηκε για πρώτη φορά να βγάλουμε τα παπούτσια για να εισέλθουμε στο ναό και να φορέσουμε τις παντόφλες που μας προσέφεραν (τις οποίες δανείζονται όλοι οι επισκέπτες - μπλιαχ). Από εκεί και έπειτα βγάλαμε τα παπούτσια σε πάρα πολλά μέρη, από ναούς, μέχρι εστιατόρια και ξενοδοχεία και συνηθίσαμε την όλη διαδικασία. Από την επειρία μας θα σας συνιστούσα να έχετε ένα επιπλέον ζευγάρι κάλτσες στην τσάντα σας όπου και να πάτε για να μην χρειαστεί να έρθουν σε επαφή οι δικές σας κάλτσες με τις παντόφλες αλλά και για να μην κρυώνουν τα πόδια σας (προσωπικά τις φορούσα πάνω από τις κανονικές μου κάλτσες).
Είσοδος: 1300 yen
Ώρες Λειτουργίας: 8:00 με 17:00 (1 Απρίλη με 31 Οκτώβρη), 8:00 με 16:00 (1 Νοέμβρη με 31 Μάρτη)
Futarasan Shrine: Ο επόμενος ναός που επισκεφθήκαμε ήταν ο Σιντοϊστικός ναός Futarasan (θα χρεαστείτε λιγότερο από πέντε λεπτά περπάτημα για να φτάσετε εκεί από τον Toshogu Shrine). Ο πρώτος μας σταθμός σε αυτό το ταξίδι, η γέγυρα Shinkyo, ανήκει επίσημα στο συγκρότημα του συγκεκριμένου ναού!
O Futarasan Shrine είναι πολύ παλαιότερος από τον επιβλητικό γείτονά του και ιδρύθηκε το 782 μ.Χ. από τον Shodo Shonin, τον βουδιστή μοναχό που εισήγαγε τον Βουδισμό στο Νίκκο. Ο ναός είναι αφιερωμένος στις θεότητες των τριών πιο ιερών βουνών του Νίκκο: του όρους Nantai, του όρους Nyoho και το όρους Taro. Futarasan είναι ένα εναλλακτικό όνομα του όρους Nantai, του πιο σημαντικού από τα τρία βουνά.
Η πρόσβαση στους περισσότερους χώρους του Futarasan Shrine είναι δωρεάν - θα χρειαστεί να πληρώσετε εισητήριο μόνο για μια πολύ μικρή περιοχή του ναού.
Είσοδος: 200 yen
Ώρες Λειτουργίας: 8:00 με 17:00 (1 Απρίλη με 31 Οκτώβρη), 8:00 με 16:00 (1 Νοέμβρη με 31 Μάρτη)
Μετά από τόσο περπάτημα, σίγουρα θα σας έχει ανοίξει η όρεξη - τουλάχιστον αυτό συνέβη στη δική μας περίπτωση 😛 Είπαμε να αξιοποιήσουμε το πάσο για το λεωφορείο που περιελάμβανε απεριόριστες μετακινήσεις, και έτσι κατεβήκαμε προς το κέντρο της πόλης με σκοπό να δοκιμάσουμε την τοπική κουζίνα. Καταλήξαμε στο εστιατόριο Ramen Bonten όπου δοκιμάσαμε πεντανόστιμα ράμεν που μας έκαναν να ξεχάσουμε εντελώς την όχι και τόσο καλή εμπειρία με ράμεν που είχαμε το πρώτο βράδυ που φτάσαμε στην Ιαπωνία. Επισκεφτείτε το και θα με θυμηθείτε!
Μετά από το φαγητό είναι η ώρα του γλυκού! Και σαν γνωστή γλυκατζού δεν μπορούσα να χάσω την ευκαιρία να δοκιμάσω γιαπωνέζικες λιχουδιές... Μπήκαμε λοιπόν σε ένα κατάστημα Family Mart και το μάτι μου έπεσε στις KitKat με γεύση sakura! Ποια η πιθανότητα να μην δοκιμάσω? Με μεγάλη μου λύπη έχω να πω πως παρά τη χαριτωμένη συσκευασία, η KitKat sakura είναι τόσο γλυκιά που με το ζόρι την καταπίνεις.... Αν τύχει να δοκιμάσετε θέλω σχόλια για να μην νιώθω η μόνη περίεργη στην παρέα
Tamozawa Imperial Villa: Αφού λοιπόν ανακτήσαμε τις δυνάμεις μας και ξεκουραστήκαμε, ήταν ώρα να επανέλθουμε στη δράση! Με τις KitKat μισοφαγωμένες, μπήκαμε για ακόμη μια φορά στο λεωφορείο και βρεθήκαμε στην επόμενη στάση μας, τη βίλα Tamozawa Imperial. Η βίλα αυτή είναι ένα από τα μεγαλύτερα ξύλινα κτίρια που υπάρχουν στην Ιαπωνία και αποτέλεσε καλοκαιρινή κατοικία της αυτοκρατορικής οικογένειας. Το εσωτερικό της είναι ένα περίεργο μείγμα ιαπωνικού και δυτικού στυλ και περιλαμβάνει σήμερα 106 δωμάτια. Ανεγέρθηκε στο Νίκκο το 1899, χρησιμοποιώντας μέρη μιας κατοικίας που αρχικά βρίσκονταν στο Τόκιο.
Θυμάστε που σας έλεγα για τις διπλές κάλτσες προηγουμένως; Εδώ σίγουρα θα τις χρειαζόμουν! Εννοείται ότι έπρεπε για άλλη μια φορά να αφήσουμε τα ζεστά μας παπούτσια και να βάλουμε παντόφλες πριν μπούμε στη βίλα. Κάπου εδώ να σημειώσω ότι το Νίκκο βρίσκεται σε ορεινή τοποθεσία και οι θερμοκρασίες την άνοιξη που το επισκεφτήκαμε είναι αρκετά χαμηλές. Έτσι, τα καημένα τα ποδαράκια μου ξεπάγιασαν για τα καλά μέχρι να βγούμε από το κτήριο και να πάμε στον κήπο 😞
Πριν φύγετε από την Tamozawa Imperial Villa, αξίζει να περάσετε λίγο χρόνο στον όμορφο κήπο της. Ο κήπος είναι ιαπωνικού στυλ και μία βόλτα ανάμεσα στα ρυάκια και τα δέντρα του θα σας ηρεμήσει και θα σας αποφορτίσει.
Είσοδος: 550 yen
Ώρες Λειτουργίας: 9:00 με 17:00 (1 Απρίλη με 31 Οκτώβρη), 8:00 με 16:30 (1 Νοέμβρη με 31 Μάρτη)
Κλειστά: Τρίτη (ή την επόμενη ημέρα εάν η Τρίτη είναι εθνική αργία), 29 Δεκεμβρίου με 1 Ιανουαρίου
Kanmangafuchi Abyss: Περίπου είκοσι λεπτά περπάτημα χρειαστήκαμε για να φτάσουμε από την Tamozawa Imperial Villa στην τελευταία στάση της ημέρας. Το Kanmangafuchi Abyss (άβυσσος) σχηματίστηκε από μια έκρηξη του κοντινού Όρους Nantai. Το φαράγγι έχει μήκος μόνο μερικές εκατοντάδες μέτρα και μπορείτε να το απολαύσετε από ένα μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι ιδανικό για χαλαρή βόλτα.
Το Kanmangafuchi είναι επίσης γνωστό για μια σειρά από περίπου 70 πέτρινα αγαλμάτα του Jizo, ενός Bodhisattva που φροντίζει τους νεκρούς. Αυτή η συγκεκριμένη ομάδα αγαλμάτων Jizo ονομάζεται επίσης "Bake Jizo" (Φάντασμα Jizo), "Narabi Jizo" (Jizo σε μια γραμμή) ή "Hyaku Jizo" (100 Jizo). Τα αγάλματα βλέπουν πάνω από τον ποταμό και απέναντι στον Βοτανικό Κήπο του Νίκκο (προσοχή, δεν είναι δυνατή η πρόσβαση στον Βοτανικό Κήπο από αυτή τη μεριά). Κάθε άγαλμα Jizo είναι ντυμένο με ένα πλεκτό κόκκινο καπέλο και ένα πανί - σαλιάρα. Στην ιαπωνική λαογραφία, ο Jizo λέγεται ότι κρύβει τα παιδιά στις ρόμπες του για να τα προστατεύει από τους δαίμονες στον κάτω κόσμο. Ένας άλλος δημοφιλής μύθος για τα αγάλματα του Jizo αναφέρει ότι ο αριθμός τους αλλάζει κάθε φορά που κάποιος τα μετράει (μπορώ να διαβεβαιώσω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει).
Πήραμε το χρόνο μας να εξερευνήσουμε την τριγύρω περιοχή και πραγματικά το τοπίο μας μάγεψε! Όταν κουραστήκαμε να περπατάμε, ξαναβγήκαμε στον κεντρικό δρόμο δίπλα από τη βίλα, ανεβήκαμε (για ακόμη μία φορά) στο λεωφορείο και επιστρέψαμε στο σταθμό JR Nikko. Από εκεί πήραμε το τρένο που μας μετέφερε σε περίπου δύο ώρες στη βάση μας, το Τόκιο. Η δεύτερη μέρα του ταξιδιού μας είχε φτάσει στο τέλος και το Νίκκο μας είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις! Τα σχέδια μου για την επόμενη περιελάμβαναν μία ακόμη μονοήμερη εκδρομή, οπότε μείνετε συντονισμένοι για το επόμενο post! Φιλάκια...
Υ.Γ.: Για όσους δεν είναι λάτρεις των ναών ή για αυτούς που θα αποφασίσουν να μείνουν ένα βράδυ στο Νίκκο, μία καλή εναλλακτική αποτελεί η επίσκεψη στον καταρράκτη Kegon και στη λίμνη Chuzenji. Ειδικά αν επισκεφτείτε την Ιαπωνία το Φθινόπωρο, εποχή που το χρώμα στο φύλλωμα των δένδρων αλλάζει, η επίσκεψη στα βουνά πάνω από το Νίκκο είναι must.
