Μετά από δύο μονοήμερες εκδρομές στο Νίκκο και στην Καμακούρα, καιρός να δούμε λίγο παραπάνω την πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, το Τόκιο. Το Τόκιο είναι μία αχανής, συναρπαστική μητρόπολη και θα μπορούσε να αφιερώσει κανείς μήνες (ή και χρόνια) για να το ανακαλύψει. Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε αυτή την πολυτέλεια και έτσι έπρεπε να στριμώξουμε όλα τα μέρη που θέλαμε να επισκεφτούμε μέσα σε 4 ημέρες. Τις περιπέτειες της πρώτης μας ημέρας στην πρωτεύουσα τις περιέγραψα στο πρώτο post αυτής της σειράς. Ήρθε λοιπόν η ώρα να πάρουμε μία ακόμα δόση από τις ομορφιές της μεγαλύτερης πόλης της Ιαπωνίας. Είστε έτοιμοι;
Chidorigafuchi Park: Πρώτη στάση της ημέρας ήταν το πάρκο Chidorigafuchi. Οι κοντινότεροι σταθμοί του μετρό που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είναι ο σταθμός Hanzomon (γραμμή Hanzomon) και ο σταθμός Kojimachi (γραμμή Yurakucho). Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πάρκο εγώ δεν είδα στην περιοχή (τουλάχιστον όχι το μέρος που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε τη λέξη πάρκο). Αυτό που θα συναντήσετε είναι ένα μονοπάτι περιτρυγιρισμένο από δέντρα, ένα χώρο ενοικίασης για βάρκες, ένα νεκροταφείο και μία τάφρο, για την ακρίβεια την τάφρο του αυτοκρατορικού παλατιού. Το νεκροταφείο Chidorigafuchi είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο στο οποίο έχουν ταφεί 352.297 αγνώστης ταυτότητας θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μεταξύ τους συγκαταλέγονται άμαχα θύματα από τις αεροπορικές επιδρομές στην Ιαπωνία και τις ατομικές βομβιστικές επιθέσεις στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι.
Στην πιο χαρούμενη πλευρά της επίσκεψης τώρα, το μονοπάτι των 700 μέτρων κατά μήκος της τάφρου αποτελεί ένα από τα κορυφαία σημεία στο Τόκιο για να θαυμάσετε το sakura! Όταν οι εκατοντάδες κερασιές που πλαισιώνουν την τάφρο και το μονοπάτι είναι σε πλήρη άνθιση το θέαμα είναι φαντασμαγορικό και η τάφρος ντύνεται στα ροζ από τα χιλιάδες ανθισμένα λουλούδια! Το βράδυ οι κερασιές φωτίζονται, προσφέροντας το τέλειο σκηνικό για ατμοσφαιρικούς περιπάτους και ρομαντικές βαρκάδες.
Η καρτποσταλική εικόνα που αντικρύσαμε μόλις φτάσαμε στην τάφρο μας ενθουσίασε! Πετύχαμε τα δέντρα ελάχιστα πριν την πλήρη άνθισή τους και ο περίπατος στο μονοπάτι ήταν σκέτη απόλαυση. Περιττό να πω πως αν και είχαμε πάει στο σημείο νωρίς το πρωί, αρκετοί κάτοικοι και τουρίστες ήταν κιόλας εκεί και θαύμαζαν το θέαμα. Ορισμένοι είχαν ήδη πιάσει τις θέσεις τους κάτω από τα δέντρα και περίμεναν τους φίλους τους για ένα από τα περίφημα hanami πάρτι! Αν δεν σας αρέσει η κοσμοσυρροή, καλό θα ήταν να επισκεφτείτε το πάρκο νωρίς το πρωί καθώς οι επισκέπετες αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς όσο περνάει η ώρα. Για όσους ενδιαφέρονται για μια ρομαντική βαρκάδα κάτω από τις ανθισμένες κερασιές, οι ενοικιάσεις ξεκινούν από τις 11.00 ενώ η υπηρεσία είναι κλειστή τις Δευτέρες. Εμείς δεν αντέξαμε να περιμένουμε ως τις 11 λόγω της κοσμοπλημμύρας που απειλούσε να μας πνίξει και αφού απολαύσαμε τον περίπατό μας στο μονοπάτι, αναχωρήσαμε για τον επόμενο προορισμό.
Imperial Palace East Gardens: Περίπου 25 λεπτά περπάτημα μας πήρε για να βρεθούμε από το πάρκο Chidorigafuchi στους Ανατολικούς Κήπους του Αυτοκρατορικού Παλατιού. Οι κήποι έχουν έκταση 210.000 (!) τετραγωνικά μέτρα και είναι το μόνο μέρος της εσωτερικής περιοχής του παλατιού που είναι πλέον ανοιχτό για το κοινό.
Μπορεί να μην αποτελούν τους πιο γραφικούς κήπους στο Τόκιο, προσφέρουν όμως μια ευχάριστη απόδραση από την τσιμεντένια ζούγκλα της γύρω περιοχής. Όσοι ασχολούνται με τη βοτανική δεν θα πρέπει να χάσουν τη λίμνη Ninomaru, η οποία φιλεξενεί υδρόβια φυτά που είναι σπάνια στις αστικές περιοχές. Υπάρχει επίσης ένας μικρός οπωρώνας αφιερωμένος σε ποικιλίες φρούτων που δεν καταναλώνονται πλέον, όπως συγκεκριμένες ποικιλίες ιαπωνικών αχλαδιών, εσπεριδοειδών και δαμάσκηνων.
Ο ήλιος έλαμπε όταν επισκεφτήκαμε τον κήπο και πλήθος κόσμου σεριάνιζε στα δρομάκια του απολαμβάνοντας την όμορφη ημέρα. Αφιερώσαμε παραπάνω από μία ώρα για να εξερευνήσουμε το χώρο και να δούμε από κοντά τα δεκάδες διαφορετικά λουλούδια, τους κήπους με ιαπωνικό και δυτικό στυλ, τις λίμνες και τις επιβλητικές πύλες που δίνουν στο μέρος την αυτοκρατορική λάμψη που του ταιριάζει.
Είσοδος: Ελεύθερη
Ώρες Λειτουργίας: 9:00 με 16:30 (Οκτώβρη), 9:00 με 16:00 (Νοέμβρη με Φλεβάρη), 9:00 με 17:00 (Σεπτεμβρη, Μάρτη με 14 Απρίλη), 9:00 με 18:00 (15 Απρίλη με Αύγουστο)
Κλειστά: Δευτέρα, Παρασκευή (ή την επόμενη ημέρα εάν η Δευτέρα/ Παρασκευή είναι εθνική αργία), 28 Δεκεμβρίου με 3 Ιανουαρίου. Εδώ θα βρεις το αναλυτικό ημερολόγιο λειτουργίας των αυτοκρατορικών κήπων
Imperial Palace: Μετά τους κήπους ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε το ίδιο το αυτοκρατορικό παλάτι. Επισκεφτούμε τρόπος του λέγειν, αφού το παλάτι είναι κλειστό για το κοινό και μπορείς να το θαυμάσεις μόνο από απόσταση. Οι πύλες του παλατιού ανοίγουν δύο φορές το χρόνο, στις 2 Ιανουαρίου και στις 23 Δεκεμβρίου, και οι επισκέπτες μπορούν να εισέλθουν στο εσωτερικό του παλατιού και να δουν τα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας που κάνουν αρκετές εμφανίσεις στο μπαλκόνι του κτηρίου. Επίσης οργανωμένες ξεναγήσεις πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς στους εξωτερικούς χώρους του παλατιού, αλλά η είσοδος στα κτήρια του αυτοκρατορικού συγκροτήματος δεν επιτρέπεται.
Το αυτοκρατορικό παλάτι βρίσκεται στη θέση που βρισκόταν παλιότερα το Κάστρο Έντο. Το συγκρότημα περιβάλλεται από τάφρους και τεράστιους πέτρινους τοίχους και είναι η επίσημη έδρα της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ιαπωνίας. Από το Kokyo Gaien, τη μεγάλη πλατεία μπροστά από το αυτοκρατορικό παλάτι, οι επισκέπτες μπορούν να δουν το Nijubashi, δύο γέφυρες που σχηματίζουν την είσοδο για το εσωτερικό του παλατιού. Η πέτρινη γέφυρα μπροστά ονομάζεται Meganebashi (Γέφυρα γυαλιών), ενώ η γέφυρα στο πίσω μέρος ήταν παλαιότερα μια ξύλινη γέφυρα με δύο επίπεδα, από την οποία προέρχεται και το όνομα Nijubashi (Διπλή Γέφυρα).
Χρειαστήκαμε περίπου 15 λεπτά για να περπατήσουμε από τους αυτοκρατορικούς κήπους στην είσοδο του παλατιού. Από την έρευνα που είχα κάνει όταν προσπαθούσα να οργανώσω το ταξίδι διαπίστωσα πως οι περισότεροι τουρίστες που έκαναν την οργανωμένη ξενάγηση στο εξωτερικό του παλατιού τη θεώρησαν χάσιμο χρόνου, έτσι αποφασίσαμε να μην την συμπεριλάβουμε στο πλάνο μας. Αν θέλετε να το τολμήσετε θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η ξενάγηση διαρκεί περίπου 75 λεπτά και οι διαθέσιμες γλώσσες είναι τα Ιαπωνικά και τα Αγγλικά. Προκαταβολικές κρατήσεις μπορούν να γίνουν μέσω του Imperial Household Agency (θα το συνιστούσα για να μην έχετε δυσάρεστες εκπλήξεις) αλλά οι εγγραφές της ίδιας ημέρας είναι επίσης δυνατές στην πύλη Kikyomon.
Shinjuku Gyoen: Επόμενη στάση μας ήταν το πάρκο Shinjuku Gyoen. Για να φτάσουμε εκεί από το αυτοκρατορικό παλάτι έπρεπε να περπατήσουμε έως το σταθμό του μετρό Tokyo, να πάρουμε τη γραμμή Marunouchi και να κατέβουμε στη στάση Shinjuku-gyoemmae που είναι δίπλα από το πάρκο. Ο συνολικός χρόνος της διαδρομής ήταν περίπου μισή ώρα. Μόλις κατεβήκαμε στο σταθμό Shinjuku-gyoemmae νιώθαμε εξαντλημένοι από το πολύ περπάτημα και την πείνα (είχαμε να φάμε από το πρωί). Έτσι αποφασίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι στα γρήγορα πριν μπούμε στο πάρκο. Η γειτονιά δίπλα στο σταθμό έχει διάφορα εστιατόρια, κανένα όμως δεν μας ενέπνευσε ιδιαίτερα και έτσι είπαμε να κινηθούμε σε γνώριμα μονοπάτια και να πάρουμε σάντουιτς στα Subway (σίγουρα θα έχετε πετύχει καταστήματα της αλυσίδας σε κάποιο ταξίδι σας στην Ευρώπη ή Αμερική). Το φαγητό ήταν ότι έπρεπε για την περίσταση, οι υπάλληλοι όμως του καταστήματος ήταν αρκετά αγενείς και προσωπικά μου χάλασαν λίγο τη διάθεση. Αξίζει όμως να χαλιόμαστε για τέτοιες ανοησίες όταν το Τόκιο είναι εκεί και μας περιμένει να το ανακαλύψουμε; Φυσικά και όχι! Τελείωσαμε λοιπόν βιαστικά το φαγητό μας και βάλαμε αμέσως πλώρη για το πάρκο.
To Shinjuku Gyoen είναι ένα από τα μεγαλύτερα και δημοφιλέστερα πάρκα του Τόκιο. Το πάρκο δημιουργήθηκε κατά την περίοδο Edo (1603-1867) ως κατοικία του φεουδάρχη του Τόκιο. Αργότερα μετατράπηκε σε βοτανικό κήπο πριν μεταφερθεί στην αυτοκρατορική οικογένεια το 1903. Το πάρκο καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά ανοικοδομήθηκε και άνοιξε ξανά το 1949 ως δημόσιο πάρκο. Πλέον αποτελείται από τρεις διαφορετικούς τύπους κήπων: έναν παραδοσιακό ιαπωνικό κήπο, έναν English landscape garden και ένα formal French garden. Υπάρχει επίσης ένα όμορφο θερμοκήπιο με πολλά τροπικά και υποτροπικά λουλούδια.
Κατά τη διάρκεια της Άνοιξης το Shinjuku Gyoen έχει την τιμητική του. Με πάνω από 1000 κερασιές σε περισσότερες από 12 ποικιλίες, αποτελεί ένα από τα καλύτερα μέρη στο Τόκιο για να γιορτάσετε το sakura ή να διοργανώσετε ένα πάρτι hanami κάτω από τα ανθισμένα δέντρα! Το πλεονέκτημα του Shinjuku Gyoen είναι ότι οι διαφορετικές ποικιλίες κερασιών ανθίζουν σε διαφορετικές φάσεις (άλλες νωρίτερα και άλλες αργότερα) πολλαπλασιάζοντας έτσι τις πιθανότητές σας να θαυμάσετε το φαινόμενο! Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας πολλά από τα δέντρα ήταν ανθισμένα και το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν μοναδικό... Μαζί με εμάς υπήρχαν προφανώς και πολλοί άλλοι ενθουσιασμένοι επισκέπτες, το πάρκο όμως είναι τόσο τεράστιο που δεν καταλαβαίνεις ιδιαίτερα το μεγάλο αριθμό επισκεπτών.
Μικρή παρένθεση για να είστε προετοιμασμένοι. Μόλις φτάσαμε στην είσοδο του πάρκου συναντήσαμε τεράστιες ουρές ανθρώπων (κυρίως Γιαπωνέζων που ήθελαν να εισέλθουν. Μην σας πιάσει πανικός (όπως εμάς 😛) γιατί κινούνται πολύ γρήγορα και τελικά δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πάνω από 10-15 λεπτά.
Είσοδος: 500 yen
Ώρες Λειτουργίας: 9:00 με 18:00 (15 Μαρτίου με 30 Ιουνίου και 21 Αυγούστου με 30 Σεπτεμβρίου), 9:00 με 19:00 (1 Ιουλίου με 20 Αυγούστου), 9:00 με 16:30 (1 Οκτωβρίου με 14 Μαρτίου)
Κλειστά: Δευτέρα (ή την επόμενη ημέρα εάν η Δευτέρα είναι εθνική αργία), 29 Δεκεμβρίου με 3 Ιανουαρίου. Την περίοδο που ανθίζουν οι κερασιές (τέλη Μάρτη με τέλη Απρίλη) και την περίοδο της έκθεσης των χρυσανθέμων (αρχές με μέσα Νοέμβρη) το πάρκο δεν κλείνει τις Δευτέρες
Robot Restaurant: Και ενώ τριγυρνούσαμε αμέριμνοι μέσα στο πάρκο, ξαφνικά συνηδειτοποιήσαμε ότι η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να τρέξουμε αν θέλαμε να βρεθούμε εγκαίρως στον επόμενο προορισμό μας. Πανικόβλητοι προσπαθήσαμε να βρούμε την έξοδο (όχι εύκολη υπόθεση σε ένα τόσο μεγάλο πάρκο) και όταν τα καταφέραμε συνεχίσαμε το τρέξιμο μέχρι να βρεθούμε στο διάσημο Robot Restaurant.
Είχα διαβάσει διάφορα σχόλια για το μέρος αυτό και φαίνεται πως ορισμένοι επισκέπτες το λατρεύουν ενώ άλλοι το μισούν. Οι εικόνες και τα βιντεάκια που είδα μου κίνησαν το ενδιαφέρον και έτσι έκλεισα τα εισιτήριά μας περίπου 4 μήνες πριν το ταξίδι μας. Ίσως να ακούγεται πολύ μεγάλο το διάστημα αλλά μην ξεχνάτε πως η εποχή που ανθίζουν οι κερασιές είναι η δημοφιλέστερη περίοδος για να επισκεφτεί κανείς την Ιαπωνία, οπότε όσο νωρίτερα κάνετε τις κρατήσεις σας τόσο το καλύτερο. Την κράτηση την έκανα μέσω του Voyagin που είναι ένας από του επίσημους συνεργάτες του Robot Restaurant και προσφέρει καλές εκπτώσεις. Σας συνιστώ να μην αγοράσετε εισιτήρια που περιλαμβάνουν φαγητό, καθώς η ποιότητα του γεύματος είναι πολύ μέτρια και η τιμή του αδικαιολόγητα υψηλή.
Λαχανιασμένοι φτάσαμε λοπόν στο εκδοτήριο εισιτηρίων και αφού τους έδειξα την απόδειξη της ηλεκτρονικής αγοράς και παραλάβαμε τα κανονικά εισιτήρια της παράστασης, μας οδήγησαν σε μια αίθουσα αναμονής. Αυτή η αίθουσα δεν έμοιαζε με τίποτα που είχα δει ως τότε: χρυσές πολυθρόνες και τραπέζια, έντονα χρώματα στους τοίχους, βελούδινες λεπτομέριες παντού, και στο βάθος ένα συγκρότημα να τραγουδάει ποπ κομμάτια. Βολευτήκαμε σε δύο πολυθρόνες και περιμέναμε να δούμε τι θα ακολουθήσει. Το συγκρότημα έδωσε τη θέση του σε μια ομάδα κοριτσιών που χόρευε κρατώντας βεντάλιες και μαντήλια και ακολούθησε μία ακόμα ομάδα κοριτσιών που κρατούσαν μαστίγια και δερμάτινα λουριά και χόρευαν αισθησιακά γύρω από μια πολυθρόνα - θρόνο όπου κάθονταν η "αφέντρα" τους (wtf!). Στο σημείο αυτό άρχισα να αμφιβάλλω για την επιλογή μου και να σκέφτομαι τι πάει λάθος με αυτό το μέρος... Μήπως πρέπει να φύγουμε όσο ακόμα προλαβαίνουμε; Οι σκέψεις μου έμειναν στη μέση όταν μας πληροφόρισαν ότι είναι ώρα να ξεκινήσει η κύρια παράσταση.
Μεταφερθήκαμε όλοι σε ένα άλλο δωμάτιο 3 - 4 ορόφους κάτω από την επιφάνεια της γης! Δεν έιμαι κλειστοφοβική αλλά η σκέψη ότι βρισκόμαστε τόσο βαθιά κάτω από την επιφάνεια σε μία τρομερά σεισμογενή χώρα όπως η Ιαπωνία δημιούργησε έναν κόμπο στο στομάχι μου. Προσπάθησα να διώξω αυτές τις ιδέες από το μυαλό μου και να εστιάσω στο χώρο γύρω μου. Το δωμάτιο είχε αμφιθεατρικά καθίσματα κατά μήκος ενός στενόμακρου διαδρόμου. Την ώρα που μπήκαμε, διάφοροι μικροπωλητές ήταν στη μέση του διαδρόμου πουλώντας από αναμνηστικά μπλουζάκια και κονκάρδες, μέχρι αναψυχτικά, σαμπάνιες, κοκτέιλ και παγωτά! Πήραμε από μία μπύρα και ψάξαμε για τις θέσεις μας όταν συνειδητοποιήσαμε ότι μας είχαν βάλει μπροστά μπροστά, στις πιο κοντινές στο διάδρομο θέσεις (τα προνόμια του να κλείνεις μήνες πριν 😉). Και ήρθε επιτέλους η ώρα της παράστασης...
Βασικά δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτό που είδαμε. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, καλό θα είναι να τονίσουμε ότι δεν εμφανίζονται πραγματικά ρομπότ στην παράσταση. Αυτό που θα δείτε αν αποφασίσετε να πάτε είναι τηλεκατευθυνόμενα οχήματα/άρματα (μαζί με τους χειριστές που τα κατευθύνουν οι οποίοι δεν κρύβονται και εμφανίζονται είτε μπροστά από το άρμα έιτε πίσω του), έντονα φώτα neon, δυνατή μουσική, πολλούς χαρακτήρες από γνωστά manga και anime, αξωφρενικά κουστούμια, τρελούς χορευτές που δίνουν πόνο πάνω στη σκηνη, και φυσικά πολλές γυναίκες (από χορεύτριες και χαριτωμένες γλάστρες μέχρι μαχήτριες που σκοτώνουν τεράστια τέρατα και σώζουν τον κόσμο)! Είναι η πιο κουλή παράσταση που έχω δει στη ζωή μου, τολμώ να πω όμως ότι τελικά απήλαυσα την εμπειρία! Πρόκειται για ένα μοναδικό υπερθέαμα που μόνο στην Ιαπωνία μπορείς να συναντήσεις και θα σας πρότεινα να το ζήσετε και εσείς αν θέλετε να ξεφύγετε από τα συνηθισμένα και να πάρετε μια γεύση από την "περίεργη" και ιδιαίτερη πλευρά της χώρας.
Το Robot Restaurant βρίσκεται στην περιοχή Kabukicho. Όταν δύσει ο ήλιος η Kabukicho μετατρέπεται σε μία από τις πιο ζωντανές γειτονιές του Τόκυο με πολυάριθμα μπαράκια, κλαμπ, καραόκε, αλλά και πιο ύποπτα μέρη όπως love hotels, καμπαρέ και μαγαζιά με panchiko games (κάτι σαν τα δικά μας φρουτάκια). Γενικά η γειτονιά δεν έχει και την καλύτερη φήμη, αν όμως πάρετε τις στοιχειώδης προφυλάξεις (π.χ. μην ακολουθείτε αγνώστους όσο πιεστικοί και αν είναι) δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τίποτα και μπορείτε να βρείτε εξαιρετικά μέρη στην περιοχή για φαγητό και ποτό.
Memory Lane: Την ώρα που κάναμε βόλτα στην περιοχή Kabukicho, το στομάχι μας άρχισε να διαμαρτύρεται και έτσι κινηθήκαμε προς τη Memory Lane (ή αλλιώς Piss Alley). Σε λιγότερο από δέκα λεπτά βρεθήκαμε στο στενό, γοητευτικό δρόμάκι που φιλοξενεί πάνω από 60 μαγαζάκια για φαγητό και είναι μία από τις καλύτερες ευκαιρίες σας να γευτείτε παραδοσιακό ιαπωνικό φαγητό.
Το Memory Lane ή Piss Alley έχει ρίζες που χρονολογούνται στο 1940. Αντίθετα με όλες τις πεποιθήσεις, το Piss Alley δεν ήταν ποτέ βρώμικο μέρος, αλλά ένας τόπος μεταπώλησης αγαθών και άλλων αντικειμένων που βοήθησε τους κατοίκους του Τόκιο να ανακάμψουν από τον πόλεμο. Αυτά τα προϊόντα ήταν δύσκολο να βρεθούν στο μεταπολεμικό Τόκιο και ήταν εδώ, στο Piss Alley, που πολλοί κάτοικοι μπορούσαν να βρουν εμπόρους μαύρης αγοράς και να προμηθευτούν τα απαραίτητα.
Στις μέρες μας το Memory Lane είναι ένας τόπος που αγαπούν οι τουρίστες και οι ντόπιοι συνεχίζουν να επισκέπτονται. Είναι πολύ συνηθισμένο να δείτε κουστουμαρισμένους γιαπωνέζους να δειπνούν στην περιοχή μετά τη δουλειά. Τα μαγαζιά είναι τοσοδούλικα και δεν είναι εύκολο να βρεις θέση. Όταν τελικά καταφέραμε να καθίσουμε κάπου, βρεθήκαμε στριμωγμένοι ανάμεσα σε δύο παρέες, γεγονός αναμενόμενο για την περιοχή. Στο μαγαζί που καθίσαμε ήταν αναγκαστικό να πάρει τουλάχιστον ένα ποτό και μία μερίδα φαγητό το κάθε άτομο, έτσι παραγγείλαμε δύο γιαπωνέζικες μπύρες (ωραιότατες!), μία μερίδα νταμπλινγκς και μία μερίδα που αποτελούνταν από διάφορα κομμάτια κοτόπουλο ψημένα στη σχάρα σε στιλ σουβλάκι. Τα ντάμπλινγκς ήταν νοστιμότατα αλλά το κοτόπουλο δεν μας ξετρέλανε. Ορισμένα κομμάτια ήταν καλά, κάποια άλλα όμως δεν τρώγονταν με τίποτα! Μία χρήσιμη πληροφορία για αυτά τα μαγαζιά που δεν ήξερα και μου έκανε εντύπωση όταν ήρθε ο λογαριασμός είναι ότι πρέπει να πληρώσεις κάποιο αντίτιμο (πρίπου 500 yen) για τη θέση σου, κάποιο είδος εισόδου ανά άτομο. Επειδή μέχρι τότε είχαμε φάει κατεξοχήν σε μαγαζιά με ράμεν, δε είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο και μου φάνηκε λιγάκι υπερβολικό. Γενικά όμως η περιοχή είναι πολύ όμορφη και γραφική και είναι μία μοναδική ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με το παλιό Τόκιο οπότε μην παραλειψετε μια βόλτα στα σοκάκια ακόμα και αν δεν καθίσετε για φαγητό.
Golden Gai: Μετά το δείπνο μας αποφασίσαμε να επισκεφτούμε άλλη μία γραφική περιοχή του Τόκιο που βρίσκεται σχεδόν δίπλα στο Memory Lane, το Golden Gai. Το Golden Gai δεν περιλαμβάνει ψηλά κτίρια ή μνημεία και είναι απλά ένα κομμάτι του παλιού Τόκιο που επιβίωσε σαν από θαύμα δίπλα στις τεράστιες νέες κατασκευές. Αποτελείται από έξι μικροσκοπικά σοκάκια - πολύ στενά για να περάσει ακόμα και ένα μικρό αυτοκίνητο - όπου στεγάζονται περίπου 200 μικροσκοπικά μπαράκια. Τα μαγαζιά μπορεί να μη σας γεμίσουν το μάτι, σημειώστε όμως ότι η περιοχή λειτουργέι σαν μαγνήτης για τις διασημότητες και πολλά μπαράκια έχουν εκλεκτό πελατολόγιο (και εκλεκτές τιμές 😛), ενώ σε άλλα μπορείτε να εισέλθετε μόνο μετά από πρόσκληση κάποιου υφιστάμενου πελάτη!
Μετά από μια σύντομη βόλτα στην περιοχή διαπιστώσαμε ότι δεν έχουμε αντοχές για ποτό και έτσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο - άτιμο κοτόπουλο, μας νάρκωσες 😂. Αν έσεις καταφέρετε να κάτσετε για ποτάκι ανυπομονώ για τα σχόλιά σας! Μείνετε συντονισμένοι γιατί ακολουθεί νέο post με καινούριες περιπέτειες στο Τόκιο! Μέχρι τότε σας χαιρετώ...
