Ο χρόνος περνά γρήγορα στη μαγευτική Ιαπωνία και έτσι φτάσαμε στην πέμπτη ημέρα του ταξιδιού μας χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε (μάλλον τα πόδια μας θα διαφωνήσουν με τη δήλωση μου, αφού ο ατέλειωτος ποδαρόδρομος τους δημιούργησε ψυχολογικά προβλήματα 😂). Το πρωινό ξημέρωσε ηλιόλουστο και παγωμένο και εμείς, στο πόδι από τις 8.00, ήμασταν έτοιμοι να ανακαλύψουμε λίγη ακόμα από τη μαγεία του Τόκιο.
Zojoji Temple: Πρώτη μας στάση για σήμερα ήταν ο Βουδιστικός ναός Zojoji. Αν έχετε προμηθευτεί το JR Pass μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον σταθμό του μετρό Hamamatsucho (γραμμή JR Yamanote και γραμμή JR Keihin-Tohoku) και να φτάσετε δωρεάν στον ναό αφού περπατήσετε 10 λεπτά.
Ο ναός Zojoji είναι ο κύριος ναός της σέκτας Jodo του ιαπωνικού βουδισμού στην περιοχή Kanto. Οι χώροι του ναού αποτελούνται από μερικές εντυπωσιακές κατασκευές, καθώς και ένα μαυσωλείο της οικογένειας Tokugawa και ένα μικρό μουσείο. Τα περισσότερα από τα σημερινά κτίρια του ναού είναι πρόσφατες ανακατασκευές εκτός από την κύρια πύλη εισόδου, το Sangedatsumon, το οποίο έχει επιβιώσει από πολλές πυρκαγιές, σεισμούς και πολέμους και χρονολογείται από το 1622. Ο ναός χτίστηκε αρχικά το 1393 και μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση το 1598 από τον Tokugawa Ieyasu που τον επέλεξε ως οικογενειακό ναό του. Το μαυσωλείο της οικογένειας βρίσκεται στο πίσω μέρος του συγκροτήματος και περιέχει έξι τάφους των Σόγκουν Tokugawa.
Κατά την επίσκεψή σας στον ναό μην παραλείψετε να δείτε τα αγάλματα του Jizo, ντυμένα με κόκκινα σκουφάκια και κόκκινες ποδιές, που είναι αφιερωμένα στις θεότητες που προστατεύουν τα παιδιά συνήθως στη μνήμη κάποιου παιδιού που έφυγε νωρίς.
Είσοδος: Ελεύθερη (Ναός), 500 yen (μαυσωλείο), 700 yen (μουσείο), 1000 yen (μαυσωλείο & μουσείο)
Ώρες Λειτουργίας Ναού: Καθημερινά, 9.00 - 17.00
Ώρες Λειτουργίας Μαυσωλείου: 10.00 - 16.00
Ώρες Λειτουργίας Μουσείου: 10.00 - 17.00
Tokyo Tower: O ναός Zojoji βρίσκεται πολύ κοντά σε ένα από τα πιο γνωστά ορόσημα της πρωτεύουσας, τον Πύργο του Τόκιο. Αν έχετε διαβάσει την τρίτη ημέρα του ταξιδιού μας στην Ιαπωνία, θα ξέρετε ήδη την αδυναμία μου για το συγκεκριμένο αξιοθέατο. Επομένως δεν υπήρχε περίπτωση να βρισκόμαστε τόσο κοντά και να μην πεταχτούμε να το ξαναδούμε, αυτή τη φορά στο φως της ημέρας.
Μετά από μια σύντομη περιπλάνηση στο όμορφο πάρκο Shiba που βρίσκεται μεταξύ του ναού και του πύργου, βρεθήκαμε στον προορισμό μας. Ο Πύργος του Τόκιο είναι ο ψηλότερος αυτο-υποστηριζόμενος πύργος από χάλυβα στον κόσμο και είναι 13 μέτρα ψηλότερος από το μοντέλο του, τον Πύργο του Άιφελ. Στέκεται σε ύψος 333 μέτρων στο κέντρο του Τόκιο και εκτός από δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο χρησιμεύει και ως κεραία εκπομπής. Ένα σύμβολο της μεταπολεμικής αναγέννησης της Ιαπωνίας ως μείζονος οικονομικής δύναμης, ο πύργος του Τόκιο ήταν η ψηλότερη δομή της χώρας από την ολοκλήρωσή του το 1958 έως το 2012, όταν τον ξεπέρασε το Tokyo Skytree.
Για όσους αγαπούν τη θέα από ψηλά, ο πύργος προσφέρει δύο παρατηρητήρια, το ένα στα 150 μέτρα και το άλλο στα 250 μέτρα. Προσωπικά δεν ενθουσιάζομαι ιδιαίτερα και έτσι αποφασίσαμε να μην ανέβουμε και απολαύσαμε απλά τον πύργο από το έδαφος. Αν εσείς αποφασίσετε να επισκεφτείτε τα παρατηρητήρια, φροντίστε να κλείσετε τα εισητήριά σας νωρίτερα καθώς συνήθως οι ουρές είναι μεγάλες.
Είσοδος: 1200 yen (μόνο για το ψηλότερο παρατηρητήριο), 3000 yen (και τα 2 παρατηρητήρια, 2800 yen αν τα κλείσετε εκ των πρωτέρων)
Ώρες Λειτουργίας: Καθημερινά 9:00 με 23:00 (τελευταία είσοδος 22:30)
Tsukiji Outer Market: Καθώς το μεσημέρι πλησίαζε σιγά σιγά, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ένα μέρος διάσημο για το καλό φαγητό και τα φρέσκα υλικά του. Το μέρος αυτό δεν είναι άλλο από την υπαίθρια αγορά Tsukiji. Η αγορά εκτείνεται σε πολλά δρομάκια και αποτελείτε από πολλά μικρά καταστήματα, ενώ είναι ένας από τους γνωστότερους τόπους σε ολόκληρη την Ιαπωνία για να γευτείτε το δημοφιλέστερο ιαπωνικό πιάτο, το σούσι! Η αγορά Tsukiji είναι φημισμένη για το ολόφρεσκο ψάρι της αλλά ακόμα και αν δεν είστε λάτρεις του σούσι και του ψαριού, μια επίσκεψη εδώ δεν πρόκειται να σας απογοητεύσει καθώς στους πάγκους της μπορέιτε να βρέιτε τα πάντα, από φρέσκα φρούτα και λαχανικά, μέχρι τα φημισμένα μοσχαρίσια κρέατα Wagyu και Kobe αλλά και γλυκά και παγωτά! Ανάμεσα στους πάγκους θα βρέιτε επίσης πολλά εστιατόρια όπου μπορείτε να δοκιμάσετε τις τοπικές σπεσιαλιτέ.
Για να φτάσουμε στην αγορά από τον Πύργο του Τόκιο έπρεπε να περπατήσουμε έως το σταθμό του μετρό Akabanebashi, να πάρουμε τη γραμμή Oedo και να κατέβουμε στη στάση Tsukijishijo. Από εκεί χρειάζεσαι μόλις 5 λεπτά περπάτημα για να βρεθείς στην αγορά. Μόλις φτάσαμε η αγορά ήταν γεμάτη κόσμο (όπως συνήθως από ότι διαβάζω) και κάναμε μία βόλτα στα στενάκια για να χαζέψουμε τα μαγαζιά και τα περίεργα εμπορεύματα.
Εκεί κάπου μας χτύπησε η πείνα την πόρτα... Προσωπικά δεν τρώω σούσι αλλά αφού βρισκόμασταν στη Μέκκα του πιάτου είπα να του δώσω μία ευκαιρία. Πήγαμε λοιπόν με τον φίλο μου σε ένα από τα εστιατόρια της αγοράς και παραγγείλαμε σούσι με τόνο. Το κάθε πιάτο περιελάμβανε τέσσερα κομμάτια σούσι και σε κάθε κομμάτι ο τόνος ήταν ψημένος λίγο διαφορετικά (κυμαίνονταν από εντελώς ωμός έως αρκετά ωμός 😛). Περιττό να πω ότι με την πρώτη μπουκιά αναγούλιασα και όλο το φαγητό το έφαγε τελικά ο φίλος μου... Για να είμαι όμως δίκαιη θα πρέπει να πω ότι το γεύμα θα ήταν εξαιρετικό για κάποιον που του αρέσει το σούσι (όπως ο φίλος μου). Αφού δεν ικανοποίησα το στομάχι μου με το σούσι, ξεχυθήκαμε πάλι στην αγορά προς αναζήτηση του μεσημεριανού μου. Οι επιλογές πάρα πολλές! Τελικά έφαγα δύο fish cakes (τηγανητά κομμάτια ψαριού που τα περνάνε σε καλαμάκι) και για επιδόρπιο ένα daifuku με φράουλα (το daifuku είναι πολύ δημοφιλές γλυκό στην Ιαπωνία - πρόκειται ουσιαστικά για ένα στρογγυλό κέικ ρυζιού με γλυκιά γέμιση, συνήθως από πάστα κόκκινων φασολιών).
Είσοδος: Ελεύθερη
Ώρες Λειτουργίας: Εξαρτάται από το κατάστημα, συνήθως 5.00 με 14.00
Κλειστά: Κυριακές και Εθνικές Αργίες. Πολλά μαγαζιά είναι επίσης κλειστά τις Τετάρτες
Ginza: Αφού γέμισα και εγώ το στομάχι μου ήμασταν πλέον έτοιμοι για τον επόμενο σταθμό της ημέρας, την περιοχή Ginza. Σε δέκα περίπου λεπτά με τα πόδια μεταφερθήκαμε από την αγορά Tsukiji στην πιο διάσημη περιοχή για ακριβά ψώνια, ψυχαγωγία και φαγητό σε ολόκληρο το Τόκιο! Η Ginza διαθέτει πολλά πολυκαταστήματα, μπουτίκ, γκαλερί τέχνης, εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα και καφετέριες, ενώ ένα τετραγωνικό μέτρο γης στο κέντρο της αξίζει πάνω από δέκα εκατομμύρια yen, καθιστώντας την μία από τις ακριβότερες περιοχές στην Ιαπωνία.
Ορόσημο της Ginza αποτελεί ο πύργος με το ρολόι του κτηρίου Ginza Wako, οπότε φροντίστε να μην το χάσετε αν βρεθείτε στην περιοχή. Αποφασίσαμε να κάνουμε μία βόλτα στη συνοικία και να επισκεφτούμε ορισμένα από τα καταστήματα για να πάρουμε μαζί μας λίγη από τη λάμψη τους. Πρώτο στη λίστα ήταν το πολυκατάστημα Ginza Six, το οποίο είναι το μεγαλύτερο εμπορικό συγκρότημα της περιοχής. Τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν τη χλιδή και την πολυτέλεια στο συγκεκριμένο εμπορικό. Στους ορόφους του θα βρείτε τις μεγαλύτερες μάρκες του πλανήτη για καλλυντικά και μόδα και θα χρειαστείτε σίγουρα κάποιον να σας συγκρατήσει για να μη χαλάσετε τα λεφτά ολόκληρου του ταξιδιού σε μερικές ώρες! Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε τον εκθεσιακό χώρο της Sony (όπου με τη σειρά μου εγώ συγκράτησα τον φίλο μου από το να ξοδέψει όλα μας τα yen) και τέλος επισκεφτήκαμε το πολυκατάστημα της Uniqlo, η οποία είναι μία γιαπωνέζικη μάρκα ρούχων με πολύ καλές τιμές. Θα είχαμε πάει σίγουρα σε περισσότερα καταστήματα αν δεν φοβόμασταν ότι θα αργήσουμε για τον τελευταίο σταθμό της ημέρας, την παράσταση Kabuki!
Kabuki: Το Kabuki είναι μια παραδοσιακή ιαπωνική μορφή θεάτρου με ρίζες που χρονολογούνται από την περίοδο Edo. Έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα τρία μεγάλα κλασικά θέατρα της Ιαπωνίας μαζί με το Noh και το Bunraku, και έχει χαρακτηριστεί ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Το Kabuki είναι μια μορφή τέχνης πλούσια σε επίδειξη. Περιλαμβάνει περίτεχνα σχεδιασμένα κοστούμια, εντυπωσιακό μακιγιάζ, περίεργες περούκες, καθώς και έντονες και υπερβολικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς. Οι εξαιρετικά στυλιζαρισμένες κινήσεις των ηθοποιών χρησιμεύουν για να μεταφέρουν το νόημα στο κοινό. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς στις παραστάσεις χρησιμοποιείται μια παλιομοδίτικη μορφή ιαπωνικών και είναι δύσκολο ακόμη και για τους Ιάπωνες να κατανοήσουν πλήρως το κείμενο.
Αν βρεθείτε στο Τόκιο δεν θα πρέπει να χάσετε τη μοναδική εμπειρία να παρακολουθήσετε μια παράσταση Kabuki. Στην Ginza βρίσκεται το θέατρο Kabukiza, ένα από τα ωραιότερα μέρη για να μυηθείτε στο παραδοσιακό αυτό γιαπωνέζικο θέαμα. Το Kabukiza άνοιξε τις πόρτες της για πρώτη φορά το 1889, ενώ έπρεπε να ξαναχτιστεί πολλές φορές λόγω πυρκαγιάς, του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και λόγω στατικών προβλημάτων εξαιτίας των μεγάλων σεισμών της περιοχής. Γενικά τα εισητήρια για μία παράσταση είναι ακριβά. Υπάρχουν όμως και οι οικονομικές επιλογές. Μία παράσταση Kabuki αποτελείται συνήθως από πολλές πράξεις. Τα συνηθισμένα εισιτήρια για το πλήρες πρόγραμμα είναι διαθέσιμα ηλεκτρονικά, αλλά στο θέατρο Kabukiza «καθίσματα μονής πράξης» είναι επίσης διαθέσιμα, ώστε να μπορείτε να παρακολουθήσετε μόνο μία από τις πράξεις του έργου. Αυτές οι θέσεις βρίσκονται στον 4ο όροφο και μπορείτε να παρακολουθήσετε μόνο μία πράξη σε πολύ πιο οικονομικές τιμές. Κάτι που θα πρέπει επίσης να προσέξετε είναι ότι οι θέσεις αυτές δεν είναι δεσμευμένες και μπορούν να αγοραστούν μόνο την ημέρα της παράστασης στα εκδοτήρια που βρίσκονται στο ισόγειο του θεάτρου Kabukiza.
Την ημέρα που πήγαμε εμείς στο θέατρο δυστυχώς δεν παιζόταν κάποια παράσταση Kabuki.... Μπορείτε να φανταστείτε την απογοήτευσή μου όταν φτάσαμε στα εκδοτήρια για να αγοράσουμε εισητήριο για μία πράξη και μας πληροφόρισαν ότι τη συγκεκριμένη ημέρα η μόνη διαθέσιμη παράσταση ήταν μία με παραδοσιακούς χωρούς. Μετά από αρκετή σκέψη αποφασίσαμε να αγοράσουμε τελικά τα εισητήρια για να μπορέσουμε να θαυμάσουμε το εσωτερικό του θεάτρου αλλά και να παρακολουθήσουμε γιαπωνέζικους χορούς για πώτη φορά στη ζωή μας. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν αυτό ήταν μία σωστή απόφαση... Το εσωτερικό του θεάτρου ήταν όντως εντυπωσιακό, η παράσταση όμως κυλούσε τόσο αργά που σε κάποια φάση κοντέψαμε να κοιμηθούμε στις θέσεις μας. Βέβαια αυτό ήταν μέρος της γοητείας του συγκεκριμένου χορού, καθώς ο αρχιχορευτής πρέπει να κινείται υπερβολικά αργά στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης για να απολαμβάνουν και να αντιλαμβάνονται οι θεατές και την παραμικρή αλλαγή στη στάση του σώματός του. Θα πρέπει ωστόσο να αναγνωρίσω ότι όταν ο ρυθμός γινόταν πιο γρήγορος, οι κινήσεις των χορευτών ήταν όντως απολαυστικές!
Μετά το τέλος της παράστασης πήγαμε σε ένα εστιατόριο με ράμεν δίπλα στο θέατρο για να γεμίσουμε τα ενεργειακά μας αποθέματα και χορτασμένοι πια, συνεχίσαμε με μία νυχτερινή βόλτα στη φωτισμένη Ginza. Όταν ο ήλιος δύει και τα φώτα των καταστημάτων ανάβουν η περιοχή γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή, οπότε όσο κουρασμένοι και αν είστε αφιερώστε λίγο χρόνο στο να ανακαλύψετε τη νυχτερινή της μαγεία. Με αυτή την όμορφη βόλτα τελείωσε η πέμπτη ημέρα του ταξιδιού μας. Μείνετε συντονισμένοι για το επόμενο post όπου θα δούμε την τελευταία μας (και αγαπημένη μου) μέρα στο Τόκιο! Μέχρι τότε σας χαιρετώ...
